Miari Despina's blog

Κοιτάζω το μικρό σου προσωπάκι, τα δυο ματάκια σου-τα κουμπάκια- και τα υπέροχα χειλάκια σου και πλημμυρίζει η καρδιά μου!!!Τι συναίσθημα άραγε να είναι αυτό; ΧΑΡΑ; ΑΓΑΠΗ; ΕΥΤΥΧΙΑ; όλα μαζί   ΕΝΑ . Δεν έχει καμία σημασία πως λέγεται ,έχει σημασία μόνο η αίσθηση! Σου δίνω το δάχτυλο μου και εσύ το κλείνεις σφιχτά με το χεράκι σου και νιώθεις τόσο ασφαλής που με κρατάς..με κοιτάς με ικανοποίηση και αυτόματα νιώθω και γω τόσο δυνατή και ασφαλής ...σαν να  μου λες μαμά εγώ είμαι εδώ για σένα ! Ανοίγεις το στοματάκι σου ανυπόμονα και "φαγάνικα"  και με νεύρα και....... σιγά σιγά αρχίζεις να ηρεμείς, να γαληνεύεις και όταν σε παίρνει ο ύπνος συνεχίζουν τα χειλάκια σου να ρουφάνε.......αυτή η εικόνα είναι όλα τα ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! Απλά ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ! Μου ζωγραφίζεις το πιο αληθινό χαμόγελο στο πρόσωπο μου. Άγγελε μου εσύ, ήρθες να φωτίσεις την καρδιά και το ψυχή μου. Σ'ΑΓΑΠΩ! Είναι κάτι στιγμές..τρυφερές και λεπτές... *******************

Ο φιλόσοφος Διογένης συνάντησε μια μέρα στο δρόμο ένα μικρό παιδί με τον παιδαγωγό του. Το παιδί πήρε τότε μια πέτρα και την πέταξε εναντίον του Διογένη, δείχνοντας έτσι ότι ήταν  κακοαναθρεμμένο. Και ο φιλόσοφος, αντί να μαλώσει τον μικρό, έδωσε ένα χαστούκι στον παιδαγωγό, θέλοντας να αποδείξει μ' αυτό, ότι εκείνος έφταιγε και όχι το παιδί.  Οι γονείς αποτελούν αναμφίβολα το κέντρο του κόσμου των παιδιών, ένα εξιδανικευμένο    πρότυπο , όπου τα τα παιδιά το παρατηρούν, το καταγράφουν, το αναπαράγουν απλώς μιμούμενα αρχικά τη συμπεριφορά των γονέων τους μέχρι να φτάσουν στο σημείο να διυλίσουν την συμπεριφορά τους και να δομήσουν το δικό τους αξιολογικό πρότυπο. Σε ένα πραγματικά συγκλονιστικό βίντεο , το οποίο δείχνει την ωμή και δυστυχώς στενάχωρη αλήθεια, μέσα σε 60 δευτερόλεπτα μπορούμε όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως οι απλές καθημερινές κινήσεις των γονέων μπορούν να κάνουν τεράστιο κακό στα παιδιά.Δ ικαιολογημένα ψηφίστηκε ως το καλύτερο βίντεο της χρονιάς 2010.

Ο Χόρχε Μπουκάι το Δεκέμβριο του 2009 επισκέφθηκε την Ελλάδα και παρουσίασε το βιβλίο του «Να βλέπεις στον έρωτα», στο ξενοδοχείο «Athens Plaza» στην Αθήνα. Εκεί διάβασε ένα γράμμα-παρακαταθήκη που είχε γράψει στην κόρη του Κλαούντια όταν ήταν 18 χρόνων σε περίπτωση που εκείνος πεθάνει. Πριν πεθάνω, κόρη μου,θα'θελα να'μαι σίγουρος ότι σου έμαθα:  Να χαίρεσαι τον έρωτα Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή Να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι Να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς Να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις Να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου Να είσαι φίλη του εαυτού σου Να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς Να ξέρεις πως αξίζεις να σ'αγαπάνε Να μιλάς στους άλλους τρυφερά Να αγαπάς και να φροντίζεις το παιδάκι που έχεις μέσα σου Να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων Να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων Να μην κυνηγάς το χε

Μια από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς του κόσμου, η Μέριλ Στρίπ γράφει: «Δεν έχω υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή είμαι αλαζονική, αλλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν μπορώ να χάνω χρόνο με ότι με δυσαρεστεί, ή με πληγώνει. Δεν έχω υπομονή για τον κυνισμό, για την υπερβολική κριτική και τις απαιτήσεις οποιασδήποτε φύσης. Δεν έχω πια τη διάθεση να αρέσω σε όσους δεν αρέσω, να αγαπάω αυτούς που δεν με αγαπάνε και να χαμογελάω σε αυτούς που δεν μου χαμογελάνε. Δεν μπορώ να χαλαλίσω ούτε λεπτό σε αυτούς που λένε ψέματα, ή θέλουν να με χειραγωγήσουν. Αποφάσισα ότι δεν θέλω να συνυπάρχω με οποιονδήποτε προσποιείται, υποκρίνεται, είναι ανειλικρινής ή με κολακεύει. Δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε την επιλεκτική γνώση, ούτε την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το κουτσομπολιό. Αντιπαθώ τις αντιπαραθέσεις και τις συγκρίσεις. Πιστεύω στον κόσμο των αντιθέτων και γι αυτό αποφεύγω ανθρώπους με δύσκαμπτες και άτεγκτες προσωπικότητες. Στη φιλία απεχθάνομαι τ

Μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη ενός συγγραφέα που αγαπήθηκε  όσο λίγοι από το ελληνικό αναγνωστικό  κοινό. Βγήκαμε μαζί στο μπαλκόνι του Ρuplic αλλά ο καθένας καρφώθηκε στις δικές του λεπτομέρειες. Εγώ παρατηρούσα μια αραιωμένη διαδήλωση που έκανε το Σύνταγμα να μοιάζει με πλατεία της Μέσης Ανατολής. Ένας στρατός από ΜΑΤ είχε κυκλώσει τη Βουλή ενώ καμιά κατοσταριά διαδηλωτές φώναζαν ξεψυχισμένα συνθήματα. Στην αρχή νόμιζα ότι αυτοί ήταν η εμπροσθοφυλακή της συγκέντρωσης και θα ακολουθούσαν και άλλοι, αλλά σύντομα κατάλαβα ότι γι΄ αυτούς τους εκατό είχε κλείσει το κέντρο. Εκείνος πάλι κοιτούσε τους εργάτες που έστηναν το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Χαιρόταν, κι άρχισε να με ρωτάει για τις γιορτές των Χριστουγέννων στην Αθήνα. Δεν είχα τι να του πω και γύρισα τη κουβέντα στο Μπουένος Άιρες, τη δική του πόλη. Με τον Χόρχε Μπουκάι «συναντήθηκα» πρώτη φορά σε μια ερημική παραλία πριν από δυο τρία χρόνια. Μια κοπέλα μόνη διάβαζε ένα βιβλίο του «Να σου πω μια ιστορία». Δέκα μέτρ

Είναι γνωστή η φράση πως όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το Σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις. Πότε όμως "δεν" συνωμοτεί; 1. Όταν εστιάζεις στην έλλειψη αντί σε αυτά που ήδη έχεις. 2. Όταν δυσανασχετείς και ανησυχείς για αυτά που δεν έχεις αντί να νιώθεις ευγνωμοσύνη για αυτά που έχεις. 3. Όταν η λογική λέει ότι κάτι πρέπει να γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο ενώ η καρδιά γνωρίζει ότι κάτι μπορεί να γίνει και με τρόπους που δεν μπορείς να φανταστείς. 4. Όταν αμφιβάλλεις για την πραγματοποίηση του αντί να έχεις πίστη ότι έχει ήδη γίνει. 5. Όταν αισθάνεσαι μνησικακία αντί να συγχωρείς . 6. Όταν αισθάνεσαι συναισθήματα χαμηλών  δονήσεων όπως   φόβος, ενοχές , πικρία κλπ. 7. Όταν κατηγορείς άλλους ή τις συνθήκες και περιστάσεις για την δική σου πραγματικότητα αντι να αναλαμβάνεις την ευθύνη της ζωής σου. 8. Όταν νιώθεις πως δεν το αξίζεις αντί να κατανοείς ότι η αξία σου είναι δεδομένη και ανεξάρτητη από τα συμβάντα στη ζωή σου και τι σου λένε ο